Vacht-mineralenanalyse hond
Hebben honden ook wel eens een ‘bad hair day’?
Een doffe, matte vacht kan een indicatie zijn van een tekort aan belangrijke voedingsstoffen. Maar het haar van je hond kan nog veel meer informatie verschaffen. Dit kun je ontdekken via een vacht-mineralenanalyse.
Een vacht-mineralenanalyse geeft inzicht in de concentratie van voedingsstoffen, maar ook potentieel giftige mineralen in het hondenlichaam. Op deze manier kun je niet-invasief tekorten en overschotten aan mineralen evenals de aanwezigheid van zware metalen vaststellen. Onbalans in de mineralenhuishouding kan niet alleen de oorzaak zijn van veel klachten, maar ook de behandeling bemoeilijken.
Achtergrond
De opgenomen mineralen, sporenelementen en giftige stoffen bereiken via de bloedbaan de haarwortels. De haarwortel is een stukje bindweefsel dat nauw verbonden is met het haarvaatjesstelsel. Tussen de haarwortel en de haarknop ontstaan voortdurend nieuwe haarcellen, die in meerdere lagen worden gestapeld. De gevormde cellen hechten aan elkaar en verharden. Door het opnieuw aanhechten van cellen groeien de haren. In deze fase is de stofwisselingsactiviteit van het weefsel erg hoog, wat een hoge gevoeligheid voor schadelijke stoffen met zich meebrengt. De opgenomen voedingsstoffen en giftige elementen worden door de haarwortels uit de bloedvaten gehaald en in de haren opgeslagen. Daarom kan de vacht dienen als een spiegel van de voedingsinname en de aanwezigheid van giftige stoffen.
Praktische uitvoering
Referentie bereiken voor het beoordelen van de gehaltes in de vacht zijn beschikbaar voor katten, honden, paarden en runderen. Er wordt haar van dicht bij het lichaam afgeknipt (ongeveer 3 cm lang). Bij kortharige rassen wordt geschoren. Voor de analyse is ongeveer een goed gevulde eetlepel haar nodig. De plaats(en) waar het haar wordt afgenomen moeten vrij zijn van ontlasting, urine, vlooienmiddelen, kokosvet, zand, enzovoort. Het haar mag ook niet gewassen zijn met shampoo/zeep en mag niet zijn ingesprayd met vachtspray. Als de vacht vuil is, kan het grove vuil met een borstel worden verwijderd en indien nodig met helder water worden uitgespoeld. Als de hond in de rui is, is het aan te raden om eerst de losse haren uit te borstelen voordat het monster wordt genomen. Het haar wordt verzonden in een papieren zak. Aluminiumfolie of plastic zakken zijn niet geschikt voor het verzenden van monsters.
Welke mineralen en metalen worden gemeten
Het onderzoek omvat de belangrijkste mineralen calcium, kalium, magnesium, natrium, fosfor en silicium, evenals de sporenelementen chroom, kobalt, ijzer, germanium, koper, lithium, mangaan, molybdeen, selenium, zink en tin. Ook worden potentiële giftige stoffen zoals aluminium, antimoon, arseen, barium, lood, cadmium, nikkel, kwik, zilver, strontium, thallium en bismut onderzocht.
Indicaties voor een analyse
- Controle van de voedingsstatus: Vooral vóór het opstellen van een voedingsplan is het zinvol om de voedingsstatus laboratoriumtechnisch te laten beoordelen. Opvallende tekorten kunnen zo individueel in het plan worden opgenomen. Ook kan de vacht-mineralenanalyse dienen als controle voor het voedingsplan en de opname van voedingsstoffen uit de darm.
- Huid-/vachtproblemen, allergieën/intoleranties: Vooral de sporenelementen dienen als katalysatoren voor diverse enzymatische reacties en cascades in het lichaam. Gebrek aan sporenelementen kan op verschillende manieren tot uiting komen.
- Maagdarmproblemen: De beste voedingsstoffen zijn klinisch gezien alleen zo goed als de opname in de darm. Stoornissen zoals maagklachten, darmwandklachten, IBD (inflammatoire darmziekte), parasieten, pancreasinsufficiëntie of SIBO (bacteriële overgroei in de dunne darm) kunnen de opname van voedingsstoffen aanzienlijk beïnvloeden.
- Dracht en fok: Dracht en opfok zijn een intensieve periode in het leven van zowel het moederdier als het nageslacht. De mineralenbalans heeft directe invloed op de vruchtbaarheid van de ouderdieren en op de groei en ontwikkeling van de jonge honden.
- Medicijnen als ‘voedingsrovers’: Langdurig of permanent gebruik van bepaalde medicijnen kan leiden tot een verhoogde behoefte aan micronutriënten. Bijvoorbeeld, bij langdurig gebruik van diuretica, pijnstillers of bloeddrukverlagende medicijnen is een hogere behoefte te verwachten.